ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៩

 [៣៣] ធម៌​ដែល​មាន​អារម្មណ៍​ដល់​នូវ​សភាព​ធំ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ធម៌ ដែល​មាន​អារម្មណ៍​តូចឆ្មារ ដោយ​អារម្មណ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​បុគ្គល​ពិចារណា​នូវ​បឋមជ្ឈាន​ប្ប​ច្ច​វេ​ក្ខ​ណៈ ពិ​ចារ​ណា​នូវ​នេវ​សញ្ញា​នា​សញ្ញា​យត​នប្ប​ច្ច​វេ​ក្ខ​ណៈ ពិចារណា​នូវ​ទិព្វចក្ខុ​ប្ប​ច្ច​វេ​ក្ខ​ណៈ ពិចារណា​នូវ​ទិព្វសោត​ធាតុប្បច្ចវេក្ខណៈ នូវ​ឥទ្ធិ​វិធ​ញ្ញាណ​… នូវ​ចេ​តោ​បរិ​យញ្ញា​ណ… នូវ​បុព្វេ​និ​វា​សានុ​ស្ស​តិញ្ញាណ​… នូវ​យថា​កម្មុ​បគញ្ញាណ​… ពិចារណា​នូវ​អនាគ​តំសញ្ញាណ​ប្ប​ច្ច​វេ​ក្ខ​ណៈ ព្រះ​អរិយៈ​ទាំងឡាយ ពិចារណា​នូវ​ពួក​កិលេស ដែល​មាន​អារម្មណ៍​ដល់​នូវ​សភាព​ធំ ដែល​លះបង់​ហើយ ពិចារណា​នូវ​ពួក​កិលេស ដែល​សង្កត់សង្កិន​ហើយ ដឹង​នូវ​ពួក​កិលេស ដែល​ធ្លាប់​សន្សំ​ហើយ ក្នុង​កាលមុន បុគ្គល​ឃើញច្បាស់​នូវ​ពួក​ខន្ធ​តូចឆ្មារ ដែល​មាន​អារម្មណ៍​ដល់​នូវ​សភាព​ធំ ថា​មិន​ទៀង​… ត្រេកអរ រីករាយ រាគៈ ដែល​មាន​អារម្មណ៍​តូចឆ្មារ ប្រារព្ធ​នូវ​ពួក​ខន្ធ​នោះ​… ទោមនស្ស​កើតឡើង បុគ្គល​ដឹង​នូវ​ចិត្ត​នៃ​បុគ្គល​អ្នក​ប្រកបដោយ​ចិត្តតូច​ឆ្មារ ដែល​មាន​អារម្មណ៍​ដល់​នូវ​សភាព​ធំ ដោយ​ចេ​តោ​បរិ​យញ្ញា​ណ ពួក​ខន្ធ​តូចឆ្មារ ដែល​មាន​អារម្មណ៍​ដល់​នូវ​សភាព​ធំ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ការពិចារណា នូវ​ចេ​តោ​បរិ​យញ្ញា​ណ បុព្វេ​និ​វា​សានុ​ស្ស​តិញ្ញាណ យថា​កម្មុ​បគញ្ញាណ និង​អនាគ​តំសញ្ញាណ ដោយ​អារម្មណ​ប្ប​ច្ច័​យ។
ថយ | ទំព័រទី ១១ | បន្ទាប់
ID: 637829739884936401
ទៅកាន់ទំព័រ៖