ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៩

ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អារម្មណ៍​ក្ដី ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ក្ដី អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌ ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អារម្មណ៍​ផង ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ផង ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​នអធិបតិ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ខន្ធ៣ មាន​មគ្គ​ជា​អារម្មណ៍​ក្ដី មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ក្ដី អាស្រ័យ​នូវ​ខន្ធ១ ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អារម្មណ៍​ផង មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ផង ខន្ធ២…។
 [២៤០] ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌ ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ​ផង ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ផង ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​នអធិបតិ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​អធិបតិ​ធម៌ ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ អាស្រ័យ​នូវ​ខន្ធ​ទាំងឡាយ ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ​ផង មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ផង។ ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌ ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ​ផង ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ផង​…។ គឺ​អធិបតិ​ធម៌ ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ អាស្រ័យ​ខន្ធ​ទាំងឡាយ ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ​ផង មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ផង។ ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ​ក្ដី ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ក្ដី អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌ ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ​ផង ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ផង​… ព្រោះ​នអធិបតិ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​អធិបតិ​ធម៌ ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ​ក្ដី មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ក្ដី អាស្រ័យ​នូវ​ខន្ធ​ទាំងឡាយ ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ​ផង មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ផង។
ថយ | ទំព័រទី ៨៦ | បន្ទាប់
ID: 637829760708805250
ទៅកាន់ទំព័រ៖