ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៩

ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ក្តី អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌ ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ខន្ធ៣ ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ​ក្តី មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ក្តី អាស្រ័យ​នូវ​ខន្ធ១ ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ នូវ​ខន្ធ២…។
 [២៣០] ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌ ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ខន្ធ៣ អាស្រ័យ​នូវ​ខន្ធ១ ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ នូវ​ខន្ធ២…។ ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អារម្មណ៍ អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌ ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ខន្ធ៣ ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អារម្មណ៍ អាស្រ័យ​នូវ​ខន្ធ១ ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ នូវ​ខន្ធ២…។ ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌ ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ខន្ធ៣ ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ អាស្រ័យ​នូវ​ខន្ធ១ ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ នូវ​ខន្ធ២…។ ពួក​ធម៌ ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អារម្មណ៍​ក្តី ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ក្តី អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ខន្ធ៣ ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អារម្មណ៍​ក្តី មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ក្តី អាស្រ័យ​នូវ​ខន្ធ១ ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ នូវ​ខន្ធ២…។ ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជាហេតុ​ក្តី ធម៌​ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ​ក្តី អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌ ដែល​មាន​មគ្គ​ជា​អធិបតិ
ថយ | ទំព័រទី ៨០ | បន្ទាប់
ID: 637829759268052707
ទៅកាន់ទំព័រ៖