ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០០
ព្រោះនបុរេជាតប្បច្ច័យ គឺពួកហេតុ អាស្រ័យនូវពួកខន្ធមិនមែនជាហេតុ ក្នុងអរូប ក្នុងខណៈនៃបដិសន្ធិ។បេ។ ពួកធម៌ជាហេតុក្តី ពួកធម៌មិនមែនជាហេតុក្តី អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាហេតុ ទើបកើតឡើង ព្រោះនបុរេជាតប្បច្ច័យ គឺខន្ធ៣ក្តី ពួកហេតុក្តី អាស្រ័យនូវខន្ធ១ មិនមែនជាហេតុ ក្នុងអរូប។បេ។ នូវខន្ធ២។បេ។ ក្នុងខណៈនៃបដិសន្ធិ។បេ។ ធម៌ជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌ជាហេតុផង ធម៌មិនមែនជាហេតុផង ទើបកើតឡើង ព្រោះនបុរេជាតប្បច្ច័យ គឺអទោសៈ អមោហៈ អាស្រ័យនូវអលោភៈផង ពួកសម្បយុត្តកក្ខន្ធផង ក្នុងអរូប។ បណ្ឌិត គប្បីចងជាចក្កៈចុះ។ មោហៈ អាស្រ័យនូវលោភៈផង ពួកសម្បយុត្តកក្ខន្ធផង ក្នុងអរូប។ បណ្ឌិតគប្បីចងជាចក្កៈចុះ។ ក្នុងខណៈនៃបដិសន្ធិ។បេ។ ធម៌មិនមែនជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌ជាហេតុផង ធម៌មិនមែនជាហេតុផង ទើបកើតឡើង ព្រោះនបុរេជាតប្បច្ច័យ ខន្ធ៣ អាស្រ័យនូវខន្ធ១ មិនមែនជាហេតុផង ហេតុផង ក្នុងអរូប។បេ។ នូវខន្ធ២… ចិត្តសមុដ្ឋានរូប អាស្រ័យនូវពួកខន្ធមិនមែនជាហេតុផង ហេតុផង ក្នុងខណៈនៃបដិសន្ធិ។បេ។ ពួកធម៌ជាហេតុក្តី ពួកធម៌មិនមែនជាហេតុក្តី អាស្រ័យនូវធម៌ជាហេតុផង ធម៌មិនមែនជាហេតុផង ទើបកើតឡើង ព្រោះនបុរេជាតប្បច្ច័យ គឺខន្ធ៣ក្តី អទោសៈក្តី អមោហៈក្តី អាស្រ័យនូវខន្ធ១ មិនមែនជាហេតុផង អលោភៈផង ក្នុងអរូប។បេ។
ID: 637830305749543588
ទៅកាន់ទំព័រ៖