ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០
តែងកើតឡើងដល់ភិក្ខុនោះ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុនោះ គប្បីធ្វើទុកក្នុងចិត្ត នូវវិតក្កសង្ខារសណ្ឋាន គឺហេតុទីតាំងនៃវិតក្កៈទាំងនោះ កាលភិក្ខុនោះ ធ្វើទុកក្នុងចិត្ត នូវវិតក្កសង្ខារសណ្ឋាន នៃវិតក្កៈទាំងនោះហើយ អកុសលវិតក្កៈ ដ៏លាមកទាំងឡាយណា ដែលប្រកបដោយឆន្ទៈខ្លះ ប្រកបដោយទោសៈខ្លះ ប្រកបដោយមោហៈខ្លះ អកុសលវិតក្កៈទាំងនោះ នឹងសាបសូន្យទៅ នឹងដល់នូវសេចក្តីវិនាសបាត់បង់ទៅ ព្រោះលះបង់នូវអកុសលវិតក្កៈទាំងនោះចេញបានហើយ ទើបចិត្តខាងក្នុង ក៏តាំងនៅស្ងួតស្ងប់ស៊ប់សួន ជាចិត្តមានអារម្មណ៍តែមួយ ជាចិត្តនឹង នៅក្នុងអារម្មណ៍។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ដូចជាបុរសដើរលឿន បុរសនោះ មានសេចក្តីត្រិះរិះយ៉ាងនេះថា ហេតុអ្វីហ្ន៎ ក៏អាត្មាអញដើរលឿនម្ល៉េះ បើដូច្នោះ មានតែអាត្មាអញ ដើរទៅសន្សឹមៗ (លុះគិតដូច្នេះហើយ) បុរសនោះ ក៏ដើរទៅសន្សឹមៗ។ បុរសនោះ មានសេចក្តីត្រិះរិះយ៉ាងនេះថា ហេតុអ្វីហ្ន៎ ក៏អាត្មាអញ ដើរសន្សឹមៗម្ល៉េះ បើដូច្នោះ មានតែអាត្មាអញឈរ ហើយបុរសនោះ ក៏ឈរ។ បុរសនោះ មានសេចក្តីត្រិះរិះយ៉ាងនេះថា ហេតុអ្វីហ្ន៎ ក៏អាត្មាអញ ឈរ បើដូច្នោះ មានតែអាត្មាអញអង្គុយ ហើយបុរសនោះ ក៏អង្គុយ។ បុរសនោះ មានសេចក្តីត្រិះរិះយ៉ាងនេះថា ហេតុអ្វីហ្ន៎ ក៏អាត្មាអញ អង្គុយ បើដូច្នោះ មានតែអាត្មាអញដេក ហើយបុរសនោះ ក៏ដេក។
ID: 636821526917388097
ទៅកាន់ទំព័រ៖