ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៦
មិនជាទីគាប់ចិត្ត ការណ៍នុ៎ះ មិនសមហេតុឡើយ។ ទាំងដឹងច្បាស់ថា ការណ៍នុ៎ះ ទើបត្រូវទំនង ត្រង់ដែលកាយសុចរិតឲ្យផល ជាទីប្រាថ្នា ជាទីត្រេកអរ ជាទីគាប់ចិត្ត ការណ៍នុ៎ះ ទើបសមហេតុ។ ដឹងច្បាស់ថា ការណ៍នុ៎ះ ឥតហេតុ ឥតបច្ច័យទេ ត្រង់វចីសុចរិត... មនោសុចរិត ឲ្យផលមិនជាទីប្រាថ្នា មិនជាទីត្រេកអរ មិនជាទីគាប់ចិត្ត ការណ៍នុ៎ះ មិនសមហេតុទេ។ ទាំងដឹងច្បាស់ថា ការណ៍នុ៎ះ ទើបត្រូវទំនង ត្រង់វចីសុចរិត... មនោសុចរិតឲ្យផល ជាទីប្រាថ្នា ជាទីត្រេកអរ ជាទីគាប់ចិត្ត ការណ៍នុ៎ះ ទើបសមហេតុ។ រមែងដឹងច្បាស់ថា ការណ៍នុ៎ះ ឥតហេតុ ឥតបច្ច័យទេ ត្រង់ដែលបុគ្គល មានសេចក្តីបរិបូណ៌ដោយកាយទុច្ចរិត
(១) លុះទម្លាយរាងកាយ បន្ទាប់អំពីសេចក្តីស្លាប់ ក៏ទៅកើតក្នុងសុគតិ សួគ៌ ទេវលោក ព្រោះកាយទុច្ចរិតនោះជាហេតុ កាយទុច្ចរិតនោះជាបច្ច័យ
(១) ការបរិបូណ៌នោះ មាន៥ គឺការបរិបូណ៌ដោយកុសលាកុសលកម្ម១ ដោយចេតនា១ ដោយការកសាង គឺសត្វដែលមិនទាន់សម្រេចអរហត្តនៅឡើយ ឈ្មោះថា ត្រូវទទួលផលកម្ម ដែលខ្លួនបានធ្វើ១ ដោយខណៈ ដែលសោយផលកម្ម១ ដោយឃើញឧប្បត្តិនិម្មិត ប្រាកដដូចជាអណ្តាតភ្លើង ឬកប្បព្រឹក្សជាដើម១។ អដ្ឋកថា។
ID: 636831817239539659
ទៅកាន់ទំព័រ៖