ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៩

​បញ្ចក្ខន្ធ​ ​កើតអំពី​តណ្ហា​ ​សេចក្តី​ទុក្ខ​ ​ក៏​កើតអំពី​តណ្ហា​ ​ការ​កំចាត់​បង់​បញ្ចក្ខន្ធ​ ​ព្រោះ​កំចាត់​បង់​តណ្ហា​បាន​ ​ការ​កំចាត់​បង់​វដ្ត​ទុក្ខ​ ​ក៏​ព្រោះ​កំចាត់​បង់​បញ្ចក្ខន្ធ​បាន​។​ ​អារម្មណ៍​ ​ដ៏​វិចិត្រ​ទាំងឡាយ​ក្នុង​លោក​ ​ហៅថា​កាម​នោះ​ ​មិនបានទេ​ ​តម្រេក​ដែល​បុគ្គល​ត្រិះរិះ​ ​ទើប​ហៅថា​ ​កាម​របស់​បុរស​ ​អារម្មណ៍​ដ៏​វិចិត្រ​ទាំងឡាយ​ ​តែង​ឋិតនៅ​ក្នុង​លោក​ ​តាមធម្មតា​ ​តែថា​ពួក​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​តែង​កំចាត់​បង់​នូវ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ ​ក្នុង​អារម្មណ៍​ទាំង​នុ៎ះ​។​ ​បុគ្គល​ត្រូវ​លះបង់​សេចក្តី​ក្រោធ​ ​ត្រូវ​រំសាយ​សេចក្តី​ប្រកាន់​ ​ត្រូវ​ឆ្លង​ឲ្យ​ផុត​សញ្ញោជនៈ​ទាំងអស់​ ​ព្រោះថា​ ​ទុក្ខ​ទាំងឡាយ​ ​មិន​ធ្លាក់​លើ​បុគ្គល​ ​ដែល​មិន​ជាប់​ចំពាក់​ក្នុងនាម​រូប​ ​ជា​អ្នក​ឥតមាន​កង្វល់​នោះ​ទេ​។​ ​បុគ្គល​ ​លះ​សេចក្តី​បញ្ញត្តិ​បាន​ហើយ​ ​នឹង​មិនបាន​មកកាន់​វិមាន​ ​គឺ​ផ្ទៃ​នៃ​មាតា​ទេ​ ​បុគ្គល​កាត់​បង់​តណ្ហា​ ​ក្នុងនាម​រូប​នេះ​បាន​ហើយ​ ​