ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៩

​ពួក​ទេវតា​ ​និង​ពួក​មនុស្ស​ ​ស្វែងរក​បុគ្គល​ ​ដែល​ផ្តាច់​បង់​ធម៌​ ​ជា​គ្រឿង​ចាក់ស្រែះ​ ​ជា​បុគ្គល​ឥតមាន​ទុក្ខ​ ​ឥតមាន​តណ្ហា​នោះ​ ​មិន​ប្រទះ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ក្នុង​លោកខាងមុខ​ ​ឬ​ក្នុង​ឋានសួគ៌​ ​ឬក៏​ក្នុង​លំនៅ​របស់​សត្វ​គ្រប់កន្លែង​។​
​[​១០៦​]​ ​(​ព្រះ​មោឃ​រាជ​ ​មាន​អាយុ​ ​បាន​ទូល​សួរ​ថា​)​ ​បើ​ពួក​ទេវតា​ ​និង​មនុស្ស​ ​មើល​មិនឃើញ​នូវ​បុគ្គល​នោះ​ ​ដែល​មានចិត្ត​រួច​ស្រឡះ​ ​យ៉ាងនោះ​ហើយ​ ​ពួក​ទេវតា​ ​និង​មនុស្ស​ណា​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ឬ​លោកខាងមុខ​ ​នមស្ការ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ប្រសើរ​ជាង​ជន​ ​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ប្រយោជន៍​ ​ដល់​នរជន​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​ទេវតា​ ​និង​មនុស្ស​នោះ​ ​គួរ​គេ​សរសើរ​ឬទេ​។​
​[​១០៧​]​ ​(​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​នឹង​មោឃ​រាជ​ថា​)​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​ពួក​ទេវតា​ ​និង​មនុស្ស​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ជា​បុគ្គល​គួរ​បុគ្គល​សរសើរ​បាន​ផង​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​ពួក​បុគ្គល​ណា​ ​នមស្ការ​បុគ្គល​ ​ដែល​រួចចាក​តណ្ហា​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូច្នោះ​នោះ​ ​ពួក​បុគ្គល​នោះ​ឈ្មោះថា​ ​បានដឹង​ច្បាស់​នូវ​ធម៌​ ​លះបង់​នូវ​វិចិកិច្ឆា​ ​ជា​បុគ្គល​កន្លង​បង់​នូវ​ធម៌​ ​ជា​គ្រឿង​ជាប់​ចំពាក់​បាន​ផង​។​