ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៣

បពិត្រ​លោក​ដ៏​ចម្រើន​ ​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បង្ហាញ​នូវ​វេយ្យាវច្ចករ​ណា​ ​វេយ្យាវច្ចករ​នោះ​ខ្ញុំ​បាន​ពន្យល់​ហើយ​ ​សូម​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ចូល​ទៅ​រក​ ​(​គេ​)​ ​ចុះ​ ​វេយ្យាវច្ចករ​នោះ​នឹង​ឱ្យ​លោក​ស្លៀកដណ្ដប់​ចីវរ​ដោយ​កាលគួរ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​អ្នក​ត្រូវការ​ចីវរ​ ​ត្រូវ​ចូល​ទៅ​រក​វេយ្យាវច្ចករ​ ​ហើយ​ដាស់តឿន​រំលឹក​ពីរ​ ​បី​លើក​ថា​ ​ម្នាល​អ្នក​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​អាត្មា​ត្រូវការ​ចីវរ​។​ ​មិន​គប្បី​និយាយ​ថា​ ​អ្នក​ចូរ​ឱ្យ​ចីវរ​ដល់​អាត្មា​ ​ចូរ​នាំ​ចីវរ​មក​ឱ្យ​អាត្មា​ ​ចូរ​ដូរ​ចីវរ​ឱ្យ​អាត្មា​ ​ចូរ​ចាត់ចែង​ចីវរ​ឱ្យ​អាត្មា​។​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​និយាយ​នឹង​វេយ្យាវច្ចករ​នោះ​ ​អស់​វារៈ​ពីរ​ដង​ផង​ ​គប្បី​និយាយ​អស់​វារៈ​បីដង​ផង​។​ ​បើ​ភិក្ខុ​ញ៉ាំង​ចីវរ​នោះ​ឱ្យ​សម្រេច​បាន​ ​ការ​នេះ​ជាការល្អ​ ​បើ​ភិក្ខុ​ញ៉ាំង​ចីវរ​នោះ​ឱ្យ​សម្រេច​មិនបានទេ​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​ទៅ​ក្នុង​ទីនោះ​ ​ហើយ​ឈរ​នៅ​ស្ងៀម​ក្នុង​ទី​ចំពោះមុខ​ ​មិន​គប្បី​អង្គុយ​លើ​អាសនៈ​ ​មិន​គប្បី​ទទួល​អាមិស​ ​មិន​គប្បី​និយាយ​ធម៌​។​ ​កាលបើ​វេយ្យាវច្ចករ​នោះ​សួរ​ថា​ ​លោក​មក​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​និយាយ​ថា​ ​ម្នាល​អ្នក​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​អ្នក​ចូរ​ដឹង​ចុះ​ ​ថាបើ​ភិក្ខុ​អង្គុយ​លើ​អាសនៈ​ក្ដី​ ​ទទួល​អាមិស​ក្ដី​ ​និយាយ​ធម៌​ក្ដី​ ​ឈ្មោះថា​កាច់​កិរិយា​ឈរ​។​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​ឈរ​អស់​វារៈ​ពីរ​ដង​ផង​ ​គប្បី​ឈរ​អស់​វារៈ​បីដង​ផង​ ​គប្បី​ទារ​បួន​ដង​ផង​ ​ហើយ​ឈរ​បួន​ដង​ផង​ ​(​បើ​)​ ​ទារ​ប្រាំ​ដង​ហើយ​ ​គប្បី​ឈរ​ពីរ​ដង​ ​(​បើ​)​ទារ​ប្រាំមួយ​ដង​ហើយ
ថយ | ទំព័រទី ៨៣ | បន្ទាប់
ID: 636783214066800433
ទៅកាន់ទំព័រ៖