ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣២

​លុះ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​ទើប​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ត្រាស់​សួរ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​ឮថា​ ​អ្នក​ត្រឡប់​មក​ពី​បិណ្ឌបាត​ ​ក្នុង​វេលា​ខាងក្រោយ​ភត្ត​ ​ក៏​ចូល​ទៅកាន់​វិហារ​ ​ជា​អ្នក​មិន​មាន​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​ ​មាន​សភាព​តោះតើយ​ ​មិន​ជួយ​ធ្វើ​នូវ​ការ​ខ្វល់ខ្វាយ​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្នុង​សម័យ​ដែល​ធ្វើ​ចីវរ​ ​ពិត​ឬ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​ព្រោះ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​កំពុង​ជាប់​ធ្វើ​កិច្ច​របស់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ដែរ​។​
 [​៣៦៦​]​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ជ្រាប​នូវ​បរិវិតក្ក​ ​ក្នុងចិត្ត​របស់​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ដោយ​ព្រះហឫទ័យ​ព្រះអង្គ​ ​ហើយ​ត្រាស់​ហៅ​ពួក​ភិក្ខុ​មក​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​កុំ​ពោលទោស​ភិក្ខុ​នុ៎ះ​ឡើយ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដ្បិត​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ជា​អ្នក​បាន​ដូចសេចក្តី​ប្រាថ្នា​ ​បាន​ដោយ​មិន​លំបាក​ ​បាន​ដោយ​មិន​ខុសកាល​វេលា​ ​នូវ​ឈាន​ទាំង៤​ ​អាស្រ័យ​នឹង​ចិត្ត​ដ៏​ឧត្តម​ ​ជា​គ្រឿង​នៅជា​សុខ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ ​កុលបុត្ត​ទាំងឡាយ​ ​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ចូល​មកកាន់​ផ្នួស​ដោយ​ប្រពៃ​ ​ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ ​ដល់​អនុត្តរធម៌​ណា​ ​ក៏បាន​ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​ ​បានសម្រេច​ដោយ​ប្រាជ្ញា​ដ៏​ឧត្តម​ ​ដោយខ្លួនឯង​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ ​នូវ​អនុត្តរធម៌​នោះ​ ​ជាទីបំផុត​នៃ​ព្រហ្មចរិយៈ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៨៥ | បន្ទាប់
ID: 636849205044547163
ទៅកាន់ទំព័រ៖