ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៦

 ​[​១៥៩​]​ ​វិញ្ញូ​ជន​ ​គប្បី​លះបង់​កាមគុណ​ទាំង​ ​៥​ ​ដែល​មាន​សភាព​គួរ​ស្រឡាញ់​ ​គួរ​រីករាយ​នៃ​ចិត្ត​ ​ហើយ​ចេញ​អំពី​ផ្ទះ​ ​(​ទៅ​បួស​)​ ​ដោយ​សទ្ធា​ ​ហើយ​ធ្វើ​នូវ​ទីបំផុត​នៃ​ទុក្ខ​។​ ​ខ្ញុំ​មិន​ត្រេកអរ​នឹង​សេចក្តី​ស្លាប់​ ​ខ្ញុំ​មិន​ត្រេកអរ​នឹង​ការរស់នៅ​ទេ​ ​ខ្ញុំ​ ​(​គ្រាន់តែ​)​ ​ជា​អ្នកដឹងខ្លួន​ ​មានស្មារតី​ ​រង់ចាំ​តែ​កាល​ ​(​បរិនិព្វាន​)​ ​ប៉ុណ្ណោះ​។​

​និ​សភ​ត្ថេ​រ​។​

​ [​១៦០​]​ ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ចីវរ​ ​មាន​ពណ៌​ដូចជា​ពណ៌​នៃ​ត្រួយ​ស្វាយលើ​ស្មា​ហើយ​ ​ជិះ​លើ​ ​ក​ ​នៃ​ដំរី​ ​ចូល​ទៅកាន់​ស្រុក​ដើម្បី​បិណ្ឌបាត​។​ ​ខ្ញុំ​ចុះពី​ក​ដំរី​ ​ក៏បាន​នូវ​សេចក្ដី​សង្វេគ​ក្នុង​កាលណោះ​ ​តែ​ខ្ញុំ​នោះ​ ​ជា​មនុស្ស​កំពុង​ស្រវឹង​ ​(​ដោយ​ជាតិ​ជាដើម​)​ ​ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​ដល់​នូវ​ធម៌​ជា​គ្រឿង​អស់​ទៅ​នៃ​អាសវៈ​ ​ក្នុង​កាលណោះ​ដែរ​។​

​ឧសភ​ត្ថេ​រ​។​

​ [​១៦១​]​ ​ក​ប្ប​ដកុ​រៈ​ ​(​មាន​សេចក្ដី​ត្រិះរិះ​ខុស​កើតឡើង​យ៉ាងនេះ​)​ ​ថា​ ​នេះ​ជា​កន្ទប​របស់​អាត្មាអញ​ ​កាលបើ​ក្អម​សម្រាប់​ដាក់​ទឹកអម្រឹត​ ​(​របស់​តថាគត​)​ ​ពេញ​ហើយ​ក្រៃពេក​ ​(​តថាគត​សំដែងធម៌​ដើម្បីឲ្យ​បាន​នូវ​ទឹកអម្រឹត​)​ ​ក​ប្ប​ដកុរ​ភិក្ខុ​ ​ក៏​ដល់​នូវ​ការ​ឃ្វាង​អំពី​ធម៌​ ​(​របស់​តថាគត​)​ ​នេះ​ជា​សាសនា​របស់​តថាគត​ ​ជា​ផ្លូវ​ភាវនា​ផ្សេង​ ​ៗ​ ​ប្រព្រឹត្ដ​ទៅ​ដើម្បី​ចំរើន​នូវ​ឈាន​ទាំងឡាយ​។​ ​

ID: 636866481085950210

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨