ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៩

 ​[​៥២២​]​ ​បើ​បុគ្គល​មិនបាន​សំឡាញ់​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា​ ​ជា​គ្រឿង​រក្សាខ្លួន​ ​ជា​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​ត្រាច់​ទៅជាមួយ​គ្នា​ ​មាន​វិហារធម៌​ដ៏​ល្អ​ទេ​ ​គប្បី​ត្រាច់​ទៅ​តែម្នាក់ឯង​ ​ដូចជា​ព្រះរាជា​លះបង់​ដែន​ដែល​ឈ្នះហើយ​ ​(​ពុំ​នោះ​សោត​)​ ​ដូច​ដំរី​ដ៏​ប្រសើរ​ដែល​ត្រាច់​ទៅ​តែម្នាក់ឯង​ក្នុង​ព្រៃ​។​
​ [​៥២៣​]​ ​ការ​ត្រាច់​ទៅ​ម្នាក់ឯង​ ​ប្រសើរ​ជាង​ ​(​ព្រោះ​)​ ​សហាយ​តា​គុណ​ ​មិន​មាន​ក្នុង​បុគ្គល​ពាល​ទេ​ ​បុគ្គល​គួរ​ត្រាច់​ទៅ​តែម្នាក់ឯង​ ​តែថា​ត្រូវជា​អ្នក​ខ្វល់ខ្វាយ​តិច​ ​កុំ​ធ្វើបាប​ទាំងឡាយ​ឡើយ​ ​ដូចជា​ដំរី​ដ៏​ប្រសើរ​ដែល​ត្រាច់​ទៅ​ក្នុង​ព្រៃ​។​

​ចប់​ ​កោ​សម្ពិយ​ជាតក​ ​ទី២​។​

​មហា​សុ​វរា​ជ​ជាតក​ ​ទី៣​

​ [​៥២៤​]​ ​(​សេ្តច​ហង្ស​ ​និយាយ​នឹង​សេ្តច​សេក​ថា​)​ ​កាលណា​ឈើ​មាន​ផ្លែ​បរិបូណ៌​ ​ពួក​សត្វស្លាប​ក៏​ហើរ​សំដៅ​ទៅ​បរិភោគ​ផ្លែឈើ​នោះ​ ​លុះ​ពួក​សត្វស្លាប​បានដឹង​ថា​ ​ឈើ​អស់​ផ្លែ​ហើយ​ ​ក៏​ហើរចេញ​អំពី​ដើមឈើ​នោះ​ ​ទៅកាន់​ទិស​ផ្សេង​ ​ៗ​ ​ក្នុង​វេលា​ជាទី​អស់​ទៅ​នៃ​ផ្លែ​។​

ID: 636868104536736283

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨ ២៣៩ ២៤០ ២៤១ ២៤២ ២៤៣ ២៤៤ ២៤៥ ២៤៦ ២៤៧ ២៤៨ ២៤៩ ២៥០ ២៥១ ២៥២ ២៥៣ ២៥៤ ២៥៥ ២៥៦ ២៥៧ ២៥៨ ២៥៩ ២៦០ ២៦១ ២៦២ ២៦៣ ២៦៤ ២៦៥ ២៦៦ ២៦៧ ២៦៨ ២៦៩ ២៧០ ២៧១ ២៧២ ២៧៣ ២៧៤ ២៧៥ ២៧៦ ២៧៧ ២៧៨ ២៧៩ ២៨០ ២៨១ ២៨២ ២៨៣ ២៨៤ ២៨៥ ២៨៦ ២៨៧ ២៨៨ ២៨៩ ២៩០ ២៩១ ២៩២ ២៩៣ ២៩៤ ២៩៥ ២៩៦ ២៩៧ ២៩៨ ២៩៩ ៣០០ ៣០១ ៣០២