ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៧

ក្នុង​ភោជ​នីយៈ​ ​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ទទួល​ផ្លែឈើ​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​ហើយ​រក្សាទុក​ដរាប​ទល់​អស់​បាន​ ​កាលបើ​មានហេតុ​ ​ទើប​ភិក្ខុ​ឆាន់​បាន​ ​កាលបើ​គ្មាន​ហេតុ​ទេ​ ​ហើយ​ភិក្ខុ​ឆាន់​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
 [​៨០​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ពួក​ភិក្ខុ​មាន​ជម្ងឺ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រូវការ​ដោយ​ជ័រឈើ​ជា​ភេសជ្ជៈ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ជ័រឈើ​ជា​ភេសជ្ជៈ​ ​គឺ​ជ័រ​ដែល​ហូរចេញ​អំពី​ដើម​ហិង្គុ១​ ​ជ័រ​ដែលគេ​យក​ស្លឹក​ ​និង​មែក​ហិង្គុ​មក​រំងាស់១​ ​ជ័រ​ដែលគេ​យក​តែ​ស្លឹក​ហិង្គុ​តែ​ម្យ៉ាង​មក​រំងាស់១​ ​(​ជ័រ​ទាំង៣យ៉ាងនេះ​ ​ជា​ជាតិហិង្គុ​ទាំងអស់​)​ ​ជ័រ​ដែល​ហូរចេញ​អំពី​ត្រួយឈើ១​ ​ជ័រ​ដែល​ហូរចេញ​អំពី​ស្លឹកឈើ១​ ​ជ័រ​ដែលគេ​បេះ​ស្លឹកឈើ​យក​មក​ធ្វើ១​ ​កំញាន១​ ​ម្យ៉ាងទៀត​ ​ជ័រឈើ​ដទៃ​ណា​ដែល​ជា​ភេសជ្ជៈ​ ​មិន​ផ្សាយ​ទៅ​ដើម្បី​ខាទ​នីយៈ​ ​ក្នុង​ខាទ​នីយៈ​ ​មិន​ផ្សាយ​ទៅ​ដើម្បី​ភោជ​នីយៈ​ ​ក្នុង​ភោជ​នីយៈ​ ​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ទទួល​ជ័រឈើ​ទាំងនោះ​ ​ហើយ​រក្សាទុក​ដរាប​ទល់​អស់​បាន​ ​កាលបើ​មានហេតុ​ ​ទើប​ភិក្ខុ​ឆាន់​បាន​ ​កាលបើ​គ្មាន​ហេតុ​ទេ​ ​ហើយ​ភិក្ខុ​ឆាន់​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២២៩ | បន្ទាប់
ID: 636830054408369552
ទៅកាន់ទំព័រ៖